​ARTIST STATEMENT

​

(ENG)​​

We live in a time where the individual takes center stage—often at the expense of the collective and nature. In my work, I explore the tension between these forces: the vastness and indifference of nature versus relentless human activity. My photography reflects our existence in a world we try to control, yet which transcends us.

​

My process is rooted in intuition. I let the location find me, rather than the other way around. Wandering alone, I wait for a place to speak to me—a moment beyond reason or logic. This is my counterbalance to the dominance of technology, algorithms, and A.I., where decisions are reduced to data. Instead of calculation, I choose listening; instead of control, I embrace humility.

​

My artistic path is deeply tied to my own search for identity. For years, I was part of the system—offices, traffic jams, obligations. A burnout led to a moment of reflection, forcing me to rethink life, the world, and my role in it. During that period, I discovered an inner observer—a state of being connected to everything yet autonomously present. I realized the power of observing without judgment, of seeing what simply is. It became clear that my work is about connection: between humans and nature, between the everyday and the sublime, between what is created and what is given.

​

In my photography, I aim to capture that universal connection in the seemingly mundane. Industrial sites, tunnels, parking lots—places often seen as purely functional—hold hidden beauty. I seek poetry in the systems we have created. The sublime in the mechanical world where humanity and nature intersect. This is my interpretation of what I call ‘New Romanticism’: a quiet rebellion against hyper-individualism, a return to wonder and stillness.

The philosophy of Edmund Burke on the sublime—that blend of wonder and awe—deeply resonates in my work. I aim to capture moments that remind us of our smallness and of the greater whole we are part of. My images reflect the world without judgment, inviting the viewer to see what already exists and to discover the beauty within it.

​

​

"I completely focus on the shapes of things. Lines, material textures,

patches of light—it brings me what I call 'honesty'. It also makes

the continuous drift mind-clouds of thoughts and opinions evaporate".

​​

Erik van Cuyk, Photographer

​

-----

​

(NL)​​

We leven in een tijd waarin het individu centraal staat—vaak ten koste van het collectief en de natuur. In mijn werk verken ik de spanning tussen deze krachten: de uitgestrektheid en onverschilligheid van de natuur tegenover de onophoudelijke menselijke activiteit.

Mijn fotografie is een reflectie op ons bestaan in een wereld die wij trachten te beheersen, maar die ons tegelijkertijd overstijgt. Mijn proces is geworteld in intuïtie. Ik laat de locatie mij vinden, in plaats van andersom. Alleen en dwalend, wacht ik tot een plek tot mij spreekt—een moment dat geen verstand of logica kan verklaren. Dit vormt voor mij een tegenwicht tegen de dominantie van technologie, algoritmes en A.I. in onze tijd, waarin besluitvorming wordt gereduceerd tot data. In plaats van berekening kies ik voor luisteren; in plaats van controle omarm ik nederigheid.  

Mijn artistieke pad is nauw verbonden met mijn eigen zoektocht naar identiteit. Jarenlang was ik onderdeel van het systeem—de kantoren, de files, de verplichtingen. Een burn-out bracht een moment van bezinning, waarin ik het leven, de wereld en mijn rol daarin opnieuw moest overdenken. Tijdens die periode ontdekte ik een innerlijk waarnemer. Een 'zijn' die in verbinding staat met alles en toch autonoom aanwezig is. Ik ontdekte de kracht van observeren zonder oordeel, van zien wat simpelweg ‘is’. Het werd duidelijk dat mijn werk draait om verbinding: tussen mens en natuur, tussen het alledaagse en het sublieme, tussen wat gemaakt is en wat gegeven is.

In mijn fotografie probeer ik die universele verbinding te vangen in het ogenschijnlijk banale. Industrieterreinen, tunnels, parkeerplaatsen—plekken die vaak puur functioneel worden gezien, herbergen een verborgen schoonheid. Ik zoek naar de poëzie in het systeem dat wij hebben gecreëerd. Het sublieme in de machinale wereld waar de mens en natuur elkaar raken. Dit is mijn interpretatie van wat ik noem ‘Nieuwe Romantiek’: een stille rebellie tegen hyper-individualisme, een terugkeer naar verwondering en stilte.   De filosofie van Edmund Burke over het sublieme—die combinatie van verwondering en ontzag—resoneert sterk in mijn werk. Ik probeer momenten vast te leggen die ons herinneren aan onze kleinheid en aan het grotere geheel waar wij deel van uitmaken.

Erik van Cuyk, Fotograaf

​

​

​